اعتماد ربط چندانی به اینکه یکی چی توی فیسبوک یا اینستاگرام یا تویتر یا گوگل پلاس یا سایت شخصی یا لینکد این یا باقی جاها شیر می‌کنه نداره. گویا یه چیزی سوا از اینهاست و این‌ها هیچ معیاری قابل شناسی برای اعتمادپذیری افراد ندارن. یا حداقل برای من ندارن، و من بلد نیستم همچین فهمی از این ابزارها بگیرم.
ولی با فرض اینکه این موضوع محدود به من نیست، و با فرض اینکه در آشنایی با کسی، چیزی از اعتماد مهم‌تر نیست، چطور میشه کماکان این رسانه‌ها رو مفید دانست؟
بهم دوباره یادآوری شد که مهمه که توی روابطم، به کی اعتماد می‌تونم بکنم و به کی نه. و دوباره یادآوری‌ام شد که این چندان ربطی به اینکه چی توی اون رسانه‌ها می‌بینم نداره متأسفانه. یا دیگه نداره، متأسفانه.
موسیقی متن، آهنگ جلف پلاسیبو، too many friends.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر