همین چند وقت پیش، یه چیزی متوجه شدم (و الانی که دوباره به یادم اومد تصمیم گرفتم اینجا ثبتش کنم).
بیشتر از اینکه در کمبود این باشم که توی رابطه ای باشم، دلتنگ اینم که با دختری توی رابطه باشم و دعوامون بشه و به طور مسالمت آمیزی حل و فصلش کنیم. اینکه اعصابمون از همیدگه خورد باشه و یه طوری باهاش کنار بیایم.
دختر اینطور سالمی کمه یا اینکه من آدم مریضی‌ام. یای منطقی البته، هرآینه هر دو همزمان ممکنن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر